Αγγελική Βαρελλά
Με αγάπη και συγκίνηση αποχαιρετάμε τη σημαντική συγγραφέα της παιδικής λογοτεχνίας Αγγελική Βαρελλά.
Έφυγε πριν λίγες μέρες από κοντά μας η συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας Αγγελική Βαρελλά, πλήρης ημερών και έργων αγαθών. Γεννήθηκε το 1930 στη Θεσσαλονίκη, αλλά σχεδόν όλα της τα χρόνια τα έζησε στην Αθήνα.
Ήταν ένας αξιόλογος, αλλά κυρίως αξιαγάπητος άνθρωπος. Εκείνο που την χαρακτήριζε, πέρα από το συγγραφικό της ταλέντο, ήταν η αγάπη, η ευγένεια και το χαμόγελό της. Αγαπούσε τα παιδιά και ήθελα να βρίσκεται ανάμεσά τους. Τους μιλούσε, αλλά κυρίως τα άκουγε με υπομονή και ευχαρίστηση. Επίσης, την χαρακτήριζε το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός! Ήταν ετοιμόλογη και είχε τον τρόπο της, να απαντά αυθόρμητα σε όλες τις ερωτήσεις μικρών και μεγάλων. Θυμάμαι όταν κάποιος δημοσιογράφος την ρώτησε αν είχε σκοπό να γράψει και βιβλία για μεγάλους, του απάντησε με «ύφος σοβαρό»: «Ναι, όταν θα μεγαλώσω», και τότε θα ήταν πάνω από ογδόντα!
Αγαπούσε τα παιδιά και ήθελε πάντα να επισκέπτεται τα σχολεία και να βρίσκεται ανάμεσα τους. Δεν την κούραζαν τα ταξίδια και τολμούσε να ταξιδεύει μόνη της με οποιοδήποτε μέσον, για να βρεθεί ανάμεσα στα παιδιά που την καλούσαν. Μου έλεγε: «Αυτό μου δίνει ζωή, αυτό με κρατάει ζωντανή».
Με το σχολείο μας είχε μια ιδιαίτερη σχέση και αγάπη και το είχε επισκεφτεί αρκετές φορές. Κορύφωση αυτής της σχέσης – συνεργασίας, αλλά κυρίως της αγάπης των μαθητών, υπήρξε η τελευταία εκδήλωση που κάναμε μαζί της τον Ιούνιο του 2018 κατά την οποία δώσαμε το όνομά της στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας!
Για το σχολείο μας ήταν και θα είναι η «κυρία Αγγελική». Νιώθαμε μαζί της μια αμεσότητα και μια οικειότητα που κατέλυε κάθε τυπική συμπεριφορά, αλλά παράλληλα ενέπνεε τον σεβασμό και την αγάπη προς το πρόσωπό της. Δεν της άρεσαν οι προσφωνήσεις και τα τυπικά καλωσορίσματα και έβρισκε πάντα τον τρόπο να τα αποφεύγει. Όταν αργούσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί της μας έπαιρνε αυτή τηλέφωνο: «έχετε και μια γιαγιά, μην την ξεχνάτε!». Τελευταία φορά που επικοινώνησε μαζί μας ήταν τον περασμένο Ιούνιο για να μας ευχηθεί «Καλό καλοκαίρι!».
Στη ζωή τα πάντα τα αντιμετώπιζε με αισιοδοξία, με χιούμορ και με χαμόγελο. Είχε τη λαχτάρα για ζωή και δημιουργία που έχει ένας έφηβος. Της άρεσε πάντα να σχεδιάζει καινούρια πράγματα για το μέλλον. Μου έλεγε: «Έχω να κάνω πολλά πράγματα ακόμη, δεν σκέφτομαι τον θάνατο. Τώρα αν με σκεφτεί αυτός… να δω που θα με βρει, που ησυχία δεν έχω!» και γελούσε. Όταν πάλι της θύμιζα κάποια πράγματα που είχαμε συζητήσει, μου έλεγε: «Νίκο, σου υπόσχομαι ότι θα ζήσω 100 χρόνια και θα τα προλάβουμε. Αν πάλι ο καλός Θεός μου δώσει και 3-4 χρόνια παραπάνω και φτάσω στα 104 ακόμη καλύτερα» και γελούσε πάλι!
Αχ! κυρία Αγγελική, δεν κράτησες την υπόσχεσή σου!
Εμείς όμως θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τη δική μας. Ότι δεν προλάβαμε να κάνουμε μαζί, θα το τελειώσουμε εμείς και εσύ θα μας επιβλέπεις αφ’ υψηλού και θα χαμογελάς!
Κυρία Αγγελική, σε ευχαριστούμε πολύ για την αγάπη σου και την καλοσύνη σου που μας πρόσφερες όλα αυτά τα χρόνια. Σε ευχαριστούμε για όσα πρόσφερες στην μόρφωση και την αγωγή των παιδιών μας μέσα από την ωραία συντροφιά των βιβλίων σου!
Με Αγάπη
Εκ μέρους των εκπαιδευτικών του σχολείου μας
Νίκος Ναχόπουλος
